FOREVER FIGHTING THE WORLD!!!

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Solomon Kane: the movie

Δεν είχα και μεγάλες προσδοκίες από την ταινία Solomon Kane και, όπως αποδείχτηκε, πολύ καλά έκανα. Για άλλη μια φορά παρακολούθησα κάτι το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το πρωτότυπο έργο το οποίο, στην προκειμένη περίπτωση, είναι η σειρά διηγημάτων του Robert E. Howard με ήρωα τον αμείλικτο Εγγλέζο τιμωρό του Κακού. Τελικά, το μόνο κοινό σημείο με τις ιστορίες του Howard ήταν η μαύρη φορεσιά του Kane και το πλατύγυρο καπέλο του. Άντε και το γεγονός πως βασικός άξονας του (αλλοπρόσαλου) σεναρίου είναι η αναζήτηση του Kane προκειμένου να βρει την κοπέλα και να εκδικηθεί για την οικογένεια της, μοτίβο το οποίο μπορείς να πεις πως συναντάται και σε κάποια από τα διηγήματα του REH. Κατά τ΄άλλα χάος! Για παράδειγμα, υποτίθεται πως οι περιπέτειες του Kane είναι τοποθετημένες σε ιστορική εποχή (17ο αιώνα αν δεν κάνω λάθος) αλλά πουθενά δεν έχω διαβάσει πως την εποχή εκείνη αλώνιζαν στην Αγγλία μασκοφόροι δαιμονικοί πολέμαρχοι που υποδούλωναν τα γυναικόπαιδα και μετέτρεπαν τους άνδρες σε τρελαμένους πολεμιστές. Γενικά το σενάριο είναι απλοϊκό και σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνει την προσήλωση, τον φανατισμό και την εσωτερική ένταση του θρυλικού Πουριτανού, την ολόψυχη και σε σημείο μανίας αφοσίωση του μαυροντυμένου Εκδικητή στην υπεράσπιση των αδύναμων και στην καταστροφή του Κακού. Αντί γι' αυτό προτείνει μια αδιάφορη εκδοχή για τα παιδικά χρόνια του Kane και για το πως κατέληξε να γίνει ο τρομερός εκδικητής που γνωρίσαμε στα διηγήματα του REH. Εμένα τουλάχιστον δεν με κάλυψε. Τελικά τα μόνα στοιχεία που αξίζουν είναι κάποιες ενδιαφέρουσες σκηνές μάχης, ο συμπαθητικός πρωταγωνιστής (James Purefoy) καθώς και το γεγονός πως σε κάποια σημεία επιτυγχάνεται η απαραίτητη σκοτεινή ατμόσφαιρα.


Συμπέρασμα: άλλη μια ευκαιρία για την δημιουργία μιας καλής ταινίας χάθηκε. Ο Κιμμέριος συνεχίζει να περιμένει ένα έργο που θα καταφέρει να κάνει την υπέρβαση όπως παλιότερα το πρώτο Conan ή το Excalibur του Τζον Μπούρμαν, ή ακόμη και το πιο πρόσφατο Lord of the Rings του Π. Τζάκσον. Τολμώ να πω πως είμαι αισιόδοξος και πιστεύω πως κάποια στιγμή θα δούμε μια ταινία αντάξια των προσδοκιών μας. Μέχρι τότε πορωθείτε με Επικό Metal και διαβάστε (ξανά) το Wings in the night για να δείτε τι σημαίνει Solomon Kane.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ για τον Κέην... Πολύ εφέ, λίγο αμίληκτο βλέμμα...

Το πρώτο Conan θεωρώ πως καμία σχέση δεν έχει με τον Conan του Howard. Ο Τάλσα Ντουμ είναι ο κακός της εποχής του Καλλ, ο Κόναν μοιάζει νά 'χει πιει το αμίλητο νερό.

( Ο Άρνι ήταν ανεπαρκής για το ρόλο... ηθοποιεία μηδέν, Κόναν = Μπράτσα)

Εγώ με τη σειρά μου, ελπίζω το προσεχές King Conan Crown of Iron, να εμβαθύνει στον χαρακτήρα, που μόνο απλός δεν είναι.

GUARDIAN LORD

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Αντε να δούμε, γιατί το νέο "Κόναν" έχει καθυστερήσει υπερβολικά. Αν και εκτιμώ ότι η παρακμή της εποχής μας είναι ριζική, πράγμα που καθιστά τις προοπτικές...

Επίσης, δυστυχώς (ή ευτυχώς) ο Χάουαρντ δεν χαίρει της αναγνώρισης του Τόλκιν στο πνευματικό στερέωμα των καιρών μας. Αυτή η αναγνώριση αποτέλεσε το δεδομένο που έθετε εκ των πραγμάτων τον πήχη ψηλά για την ταινία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Στην περίπτωση του Κόναν δεν υφίσταται.

Συμπερασματικά, περιμένω με αγωνία όχι όμως και με προσδοκία.

Χαιρετισμούς στους συμπολεμιστές
Σταμάτης

nihilio είπε...

Το είχα δει πριν από μπόλικους μήνες στις χώρες των Κελτών και το είχα απολάυσει.

Έχοντας διαβάσει και τα άπαντα του Kane και πολύ REH χάρηκα πολύ που είδα μια ταινία που ήταν πιστή στο πνεύμα του Τεξανού. Αν εξαιρεσεις το τέλος, έπιανε πολύ καλά και το σκοτεινό κλίμα του Howard και τον αδυσώπητο Kane (όχι, πες μου ότι όταν είδες τη σκηνή της σταύρωσης δε το χάρηκες). Σίγουρα πολύ πιο πιστή από τον πρώτο Κόναν, που περισσότερο τα Swords του Leiber θύμιζε παρά REH.

Είχα γράψει και ένα πιο μεγάλο review όταν το είχα δει (το link: http://nihilio.blogspot.com/2010/02/solomon-kane.html ) και την ταινία θα την ξανάβλεπα ευχαρίστως αφού με τις παπαριές που βγάζει πλέον το Χόλυγουντ η συγκεκριμένη (και γενικά indie ταινίες με μεγάλο budget) είναι μάλλον η εξαίρεση στον κανόνα.

Κιμμέριος είπε...

GL όντως το Conan the Barbarian έχει απλώς ενσωματώσει κάποιες σκηνές από διηγήματα του REH αλλά δεν παύει να είναι ταινιάρα. Ο Άρνι είναι (ή μάλλον ήταν) μεγάλη λατρεία οπότε μην περιμένεις να εκφράσω αρνητική άποψη γι' αυτόν. Για το Conan που ετοιμάζεται είμαι απαισιόδοξος και συμφωνώ με τα γραφόμενα του Σταμάτη (Hail!)

Nihilio διάβασα την ανάρτηση σου και βλέπω πως διαφωνούμε επαρκώς. Ένταξει, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικά γούστα. Καλό είναι να διαφωνούμε για να γράφουμε και καμιά κουβέντα παραπάνω στα πλαίσια της συζήτησης. Δυστυχώς σε εμένα δεν έκατσε καλά η ταινία. Ίσως να φταίει το γεγονός πως η ταινία περιγράφει (αυθαίρετα) πως ο Kane εξελίχθηκε σε τιμωρό και δεν έχει ως θέμα τις αναζητήσεις του όπως τις οραματίστηκε ο REH. Ίσως οι τύποι που την γύρισαν να σκοπεύουν να γυρίσουν και συνέχεια που θα είναι πιο κοντά στα διηγήματα του REH. Εμένα πάντως ως σύνολο δεν μου άρεσε. Υποτίθεται πως οι περιπέτειες του Kane εξελίσσονται σε ιστορική εποχή και βλέπουμε στην αρχή ένα κάστρο Σαρακηνών που θυμίζει τον πύργο του Sauron. Τα ακροβατικά που κάνει ο Kane με τα όπλα για μένα είναι περιττές αμερικανιές. Η σταύρωση που αναφέρεις έχει ενδιαφέρον ως σκηνή αλλά δεν αποτελούσε πρακτική της εποχής (πρέπει να αποτελεί παραπομπή στο A witch shall be born). Απαράδεκτοι και ο δαίμονας στο τέλος της ταινίας που θυμίζει Balrog καθώς και ο μάγος καρικατούρα. Γενικά, πιστεύω πως η ταινία είχε πολλά στοιχεία φτηνού εντυπωσιασμού και δεν έπιασε το πνεύμα των γραπτών του REH. Ίσως αν ήταν μια ταινία φαντασίας με ήρωα όχι τον Solomon Kane αλλά πχ τον Γιάννη Παπαδόπουλο να μου άρεσε περισσότερο. Αλλά όπως έχουν τα πράγματα από αυτόν τον Solomon Kane δεν έμεινα ικανοποιημένος. Αυτά τα λίγα, τελικά η ταινία είναι αυτή που είναι ανεξαρτήτως του αν μας άρεσε ή όχι :-)

nihilio είπε...

Είναι λίγο mixed eggs η ταινία γιατί άλλα θέματα τα πιάνει και άλλα όχι. Γενικά πάντως η ταινία άρεσε σε κόσμο αν και από όσο έχω καταλάβει δεν ενθουσίασε. Ειδικά το τελευταίο 10-λεπτο ήταν άστα να πάνε γενικά... ο δάιμονας ήταν το λιγότερο.

Εκεί που προσωπικά θεωρώ ότι έπιασε το πνεύμα του REH είναι του μοναχικού Κέλτη ήρωα που πολεμάει το κακό, σε έναν κόσμο εγκαταλειμένο από τον θεό (για αυτό και με χάλασε όλο το τελευταίο δεκάλεπτο). Ενός ήρωα όχι καλού, απλά καλύτερου από αυτά που αντιμετωπίζει. Αλλά όλα αυτά με μια πιο σύγχρονη προσέγγυση και (δυστυχώς) με όλα τα σεναριακά κλισέ που περιμένει κανείς.

Από ότι είχα ακούσει πάντως σχεδιάζαν εξ αρχής τριλογία και αυτό ήταν το prequel αλλά ακόμα δεν έχει ακουστεί τίποτε για sequel.

Επίσης ο ίδιος ο Moorcock είπε σχεδόν καταλέξη ότι θα μπορούσε να δουλέψει μαζί με το σκηνοθέτη μετά από την ταινία αυτή (Άρα αν τον δούμε να κάνει Elric αν ποτέ βρεθούν τα λεφτά να μην απορρήσουμε)

P A L A D I N είπε...

Μέγιστη ιεροσυλία αν ποτέ hollywood-ποιηθεί ο Έλρικ. Το Stormbringer θα ρουφά αργά και μαρτυρικά τις ψυχές των ηθοποιών, σκηνοθέτη, παραγωγού, εφφετζίδων, image makers, κτλ

Με την ευκαιρία ωστόσο της ανάρτησης, θέλω να δηλώσω το εξής: Αν σε μια ταινία μπορεί να αποδοθεί ολοκληρωμένα το περιεχόμενο ενός διηγήματος φαντασίας, τότε το διήγημα μόνο για ταινία έκανε...

Τα true fantasy δε χωράνε σε μια οθόνη...

Κιμμέριος είπε...

Η εκτίμηση μου είναι πως ο Elric θα γίνει αξιόλογη ταινία. Ειδικά αν εμπλακεί και ο ίδιος ο Μούρκοκ στην δημιουργία της.

Guardian Lord εκ των πραγμάτων ένα διήγημα δεν μπορεί να δώσει υλικό για ολόκληρη ταινία. Το καλλίτερο θα ήταν μια σειρά όπως το παλιό Twilight Zone με επεισόδια-διασκευές διηγημάτων από διάφορους συγγραφείς.

Υπομονή, έρχεται και το The whisperer in darkness!

Ανώνυμος είπε...

Μιας και ανέφερες το θρυλικό Twilight Zone, σου συστείνω να βρεις από τη σειρά Thriller, το επεισόδιο... Pigeons from Hell.
Δυστυχώς ακόμα και οι σειρές έχουν ξεπέσει...
Τώρα είναι της μόδας γλυκανάλατα τύπου... Legend of the Seeker.

GUARDIAN LORD